Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I zadrżała noc" autorstwa Nadii Terranovej
Wydana przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

1908 rok podczas jednego z najbardziej katastrofalnych trzęsień ziemii XX wieku. Spotyka się Nicola i Barbara. Dwójka, których świat się wali w jedną noc. Włóczą się wśród ruin dopóki nie spotykają siebie. Ich spotkanie, mimo że trwa parę chwil zostaje z nimi do końca życia.

Ciężka opowieść w realiach, w których trudno się odnaleźć i utożsamić. Czas powolnych przemian zarówno przemysłowych, technologicznych jak i w świadomościach ludzi. "I zadrżała noc" to opowieść ważna zahaczająca o wątki radzenia sobie w trakcie katastrofy - zarówno z osobami, które sobie pomagają jak i tym, które pomocy potrzebują. Poszukiwanie normalności po tragicznej zmianie życia o 180 stopni, pewnej chwilowej anarchii, bezprawia, uzwierzęcenia niektórych ludzi, ale i o tych co zachowali świadomość społeczną. Ponad 80 tys. martwych ofiar, a wśród nich rodziny naszych bohaterów.

Przechodzimy przez katastrofę razem. Od momentu przed, zarysujacą otoczkę rodzinną postaci, przez samą katastrofę i pierwszy oddech tuż po. Odnajdywanie się w całkowicie nowej rzeczywistości pełnej zmian, niewiadomych i niepewności jutra. Wśród zmarłych bliskich i śmierci widocznej na naszych oczach. Kończymy na lata po trzęsieniu ziemi, gdy Nicola i Barbara spotykają się ponownie. Nie były to łatwe czasy, szczególnie przy takiej katastrofie i czuje, że książka dołożyła swoją cegiełkę do wzbogacenia mojej wiedzy i wrażliwości emocjonalnej na podobne wydarzenia. Książka skłania do refleksji, bawi i uczy czyli dostajemy cały pakiet. U mnie aspekt zabawy był najmniejszy, bo czułem ten ciężar historii i nie czytało mi się tego łatwo. Czułem się jak zagubione dziecko w XX wiecznych Włoszech.

Dla zaciekawionych historią Włoch jest to pozycja obowiązkowa. W innym przypadku sam nie wiem dla kogo może być to powieść. W pewien sposób uczy wrażliwości, ale nie ma tego co można uznać za szczególnie przyjemne. Dlatego decyzję zostawiam Wam.

"I zadrżała noc" autorstwa Nadii Terranovej
Wydana przez Wydawnictwo Mova
#współpracabarterowa

1908 rok podczas jednego z najbardziej katastrofalnych trzęsień ziemii XX wieku. Spotyka się Nicola i Barbara. Dwójka, których świat się wali w jedną noc. Włóczą się wśród ruin dopóki ...

Rozwiń

Zwiń

Krwawa Toskania wydana przez Sonie Drage i napisana przez Grzegorza Kapla
#współpracabarterowa

Zacznijmy od tego, że nie mogłem się zabrać za tą powieść i przez wielowątkowy początek szło mi się jak po mękach. W okolicy strony 50 rozważałem porzucenie pozycji. Na szczęście tego nie zrobiłem, bo coś kliknęło w okolicy 60 strony i od tego momentu dostrzegłem w książce to COŚ. Była to scena gdy w każdej z trzech z pozoru niezwiązanych ze sobą perspektyw zacząłem się odnajdywać kreując sobie w głowie dalszy przebieg akcji.

Styl autora wydaje mi się surowy, ale w pewnym stopniu ciekawy. Długo zajęło mi przyzwyczajenie się do niego i czułem jakbym czytał jakąś gwarę przewracając kartki w długich odstępach. Ale tak jak z fabułą - trzeba było czasu i jakoś naturalnie siadł mi sposób pisania autora, już nie potrzebując moich 120% skupienia podczas czytania. Te wszystkie aspekty sprawiały, ze trzy tygodnie przeciągałem lekturę, ale za magiczną barierą tych 60 stron czułem jakbym trafił na odpowiednie miejsce. Intryga jest ciekawa aczkolwiek mało kryminalna bo nie ma tu żadnego suspensu, kto jest winowajcą ale jednak dużą satysfakcję dawało obserwowanie wszystkich wątków jak powoli się zazębiają. Dodatkowo autor wykorzystał niezwykle przyjemny zabieg zgrabnego przemieszczania się między innymi bohaterami. Np. jest wątek postaci X, i w pewnym momencie przed nim przejeżdża samochodem postać Y, zgrabnie zmieniając perspektywę na nią. Czuć, że całość była jednością i uważam, że w taki sposób powinno się pisać powieści wielowątkowe.

Ciężka z pozoru, ale przyjemna za warstwą tłuszczyku zapewniła mi niezwykle wiele pozytywnych chwil podczas lektury grając na moich neuronach jak na organach. Krwawa Toskania wręcz ocieka klimatem, ale nie jestem pewny czy fani kryminałów jakich znam się w tym odnajdą. Bliżej dla mnie było jej do powieści sensacyjnej, z tą szczyptą romansu. Ale to nie świadczy źle o książce. Jeśli czytelnik już się wkręci w historię, to wierzę, że będzie bawił się dobrze, aż do ostatniej strony. Czuję, że prędką o Krwawej Toskanii nie zapomnę co jest najlepszym komplementem dla tego typu powieści.

Krwawa Toskania wydana przez Sonie Drage i napisana przez Grzegorza Kapla
#współpracabarterowa

Zacznijmy od tego, że nie mogłem się zabrać za tą powieść i przez wielowątkowy początek szło mi się jak po mękach. W okolicy strony 50 rozważałem porzucenie pozycji. Na szczęście tego nie zrobił...

Rozwiń

Zwiń

Czerwony autorstwa Agnieszki Lis i wydane przez Wydawnictwo Purple Book
#współpracabarterowa

Marcelina widzi kolory jako aurę wokół ludzi w swoim życiu. Może przez to określić emocje jakie targają ludźmi w danym momencie. Dodatkowo śnią jej się tragedię w Bromierzykach, opuszczonej wsi w Puszczy Kampinoskiej. Jak się okazuje z tej miejscowości pochodzą jej przodkowie.

Czy po opisie wiecie czego możecie się spodziewać? Ja też nie i właśnie tutaj miałem problem w odbiorze fabuły bo nie wiedziałem kompletnie do czego to zmierza i w jakim kierunku.

Za to bardzo spodobał mi się fakt, że historia jest inspirowana faktami jakie miały miejsce na tej wsi, przez co myślałem, że doznam większej immersji i wchłonę historię z przejęciem. Niestety nie spodobała mi się tak bardzo jak myślałem. Może to wynik wysokich oczekiwań i nawiązań do mojego ulubionego koloru?

Historia rozwija się bardzo powoli i całość nie budzi we mnie większych uczuć, na szczęście po połowie książki zacząłem się wciągać gdy historia nabiera rumieńców i zaczynałem dostrzegać kierunek fabuły. Agnieszka Lis ma niewątpliwie talent pisarski i widać było jak rzetelnie przyłożyła się do omawianej tematyki oraz historii Bromierzyka. Pod tym względem nie mam nic do zarzucenia. Było to na tyle inspirujące, że aż sam poszperałem co nieco w internecie o tym co się tam stało. Niestety w powieści czułem pewien chaos opowiadanej historii i coś mnie blokowało w doświadczaniu jej.

Książka była w porządku. Tak tylko potrafię ją podsumować. Nie była zła, była dobra ale w jakimś niewyróżniającym się dla mnie sensie. Może trafiła na zły okres kiedy ją czytałem, a może po prostu nie jest dla mnie. Jeśli lubicie mroczne historię oparte na faktach z danych miejsc to musicie sięgnąć po tę pozycję. Ale jako zwykły zjadacz thrillerów trudno przewidzieć czy Wam się spodoba. Dlatego decyzja leży po Waszej stronie!

Czerwony autorstwa Agnieszki Lis i wydane przez Wydawnictwo Purple Book
#współpracabarterowa

Marcelina widzi kolory jako aurę wokół ludzi w swoim życiu. Może przez to określić emocje jakie targają ludźmi w danym momencie. Dodatkowo śnią jej się tragedię w Bromierzykach, opuszczonej wsi w ...

Rozwiń

Zwiń

"Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" autorstwa Michiko Aoyama wydana przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

Pani Komachi wie doskonale czego szukasz w określonym miejscu w swoim życiu. I doskonale wie jaka książka przekaże Wam to czego musicie się dowiedzieć. A spotykamy najróżniejsze postacie - ekspedientkę, która nie wierzy w siebie; księgowego z marzeniami o własnym sklepie; redaktorka, która nie może odnaleźć się w macierzyństwie, 30-letni NEET i emeryt, który nie może się odnaleźć w codzienności.

Kolejna inspirująca książka, którą nazywam "Kawopodobna", bo ma ten podobny vibe i celuje w nurt, który w Polsce moim zdaniem zapoczątkowała Zanim Wystygnie Kawa. O ile często te Kawopodobne książki jakoś do mnie nie trafiają na płaszczyźnie emocjonalnej tak powieść p. Aoyama była pod tym względem idealna. Pokochałem nastrój i przekaż już od pierwszego z opowiadań a czym dalej było tym lepiej. Właśnie to kocham w literaturze japońskiej, bo poprzez lekki styl i prostą formę przekazuje ciekawą historię skłaniająca do refleksji i samodzielnego myślenia. To jedna z tych właśnie wartościowych lektur, które mimo różnic kulturowych mogą dotrzeć do nas uniwersalnym językiem.

Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece to po prostu niezwykle przyjemna książka, z którą można się utożsamiać, znaleźć coś dla siebie mimo wielu różnic, która poruszy serca wielu czytelników co przypomina mi, dlaczego czytanie jest takie piękne i dlaczego łączy tak wielu ludzi. P. Aoyama świetnie wypełniła dla mnie lukę w serduszku w oczekiwaniu na kolejny tom Zanim Wystygnie Kawa. Często o niej wspominam, ale nie zrozumcie mnie źle. To nie jest to samo w innych szatach. To dwie osobne powieści, które łączy jedynie podobny nastrój - pewna melancholia, brak mówienia wszystkiego wprost i taka przyziemność problemów ludzi wokół nas. A sam fakt bycia tzw. "japońszczyzną" nie stanowi tutaj żadnej bariery kulturowej, a jedynie tło dla wydarzeń, które mogą czasami nawet nam zaimponować podejścia do rzeczy, które my tak dobrze znamy.

Jeśli nie przypadły do Waszego gustu Kamagawa lub Fotograf utraconych wspomnień, to uważam, że nadal powinniście spróbować "Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece". To wyjątkowo świeża, przyziemna ale i wartościowa pozycja, która każdy powinien poznać. Może p. Komachi znalazła już odpowiedź na to, czego szukacie.

"Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece" autorstwa Michiko Aoyama wydana przez Grupę Wydawniczą Relacja
#współpracabarterowa

Pani Komachi wie doskonale czego szukasz w określonym miejscu w swoim życiu. I doskonale wie jaka książka przekaże Wam to czego musicie się dowi...

Rozwiń

Zwiń

Puste Miejsce Pauliny Cendlerskiej wydana przez Wydawnictwo Filia Mroczna strona
#współpracabarterowa

Cztery osoby zostają zagubione podczas powrotu z zawodów pływackich. Samochód zostaje porzucony w lesie, nawet nie na planowanej trasie powrotu. Po kilku tygodniach znajdują ciała dwójki z nich. 10 lat później w podobnych okolicznościach i podobnym miejscu znika małżeństwo - Jaśmina i Wojtek. Karolina mimo 10 lat, nadal nie może pogodzić się z zaginięciem brata i w związku z kolejną tragedia walczy o wznowienie śledztwa, twierdząc, że obie tragedię muszą mieć ze sobą coś wspólnego.

Jako czytelnicy zostajemy postawieni po fakcie dokonanym i śledzimy losy Karoliny, która próbuje przekonać policję do swoich racji, a w międzyczasie retrospekcje Jaśminy i Wojtka zostają nam dawkowane co kilkanaście stron dokładając cegiełki do budowanej w naszej głowie chronologii wydarzeń. Całość przykuwa czytelnika już od pierwszych stron od razu rzucając na głęboką wodę niepokoju i ciekawości jaka jest prawda. Główny bohater - Puszcza Piska nie daje żadnych odpowiedzi, a czytelnik otrzymuje puzzle, które wraz z pomocą p. Cendlerskiej zaczynamy układać kawałek po kawałku.

Powieść napisana jest prostym językiem wciągając jak bagno. Całość czyta się niezwykle przyjemnie i aż mnie kusiło by przeskakiwać co drugie zdanie by szybciej dowiedzieć się prawdy. To niezwykle przyjemna lektura, która dobrze dawkuje nam prawdę. Niestety bohaterów nie polubiłem od początku. Każdy wydaje mi się dość nienaturalnie przejaskrawiać swoje emocji co dość często prowadziło do dziwnych i nagłych kłótni, które można by było załatwić rozmową. Rozumiem, że kłótnie są tym czynnikiem emocjonalnym dla czytelnika, ale bywało to irytujące - szczególnie u przewrażliwionej Karoliny. Każdy bohater wydaje się na tyle toxic bym nie chciał mieć do czyninia z żadnym z nich. Ale oni są tylko tłem dla świetnej historii! Może odkrycie całej prawdy nie przyniosło mi tyle satysfakcji co oczekiwałem, ale zakończenie wszystko wynagrodziło i sprawia, że nawet parę dni po skończeniu lektury czuje ciarki na plecach gdy myślę o tym jak to się skończyło.

Mimo kreowania takich sobie bohaterów, uważam, że autorka zasługuje na uznanie w kontekście całej książki. Czuje, że rozumie esencje mazurskich lasów i idealnie potrafi oddać ich klimat. Chociaż nie obraził bym się, gdybym mógł w kolejnej książce zobaczyć obszar poza Polską. A teraz nie pozostaje mi nic innego jak włożyć poprzednią powieść autorki (Lalkarza) do koszyka i liczyć na to że Pani Bozia Pieniężna będzie dla mnie łaskawa w kolejnych tygodniach!
Moim zdaniem ta powieść jest warta przeczytania! Uwaga: Książka zawiera elementy przemocy wobec zwierząt... :(

Puste Miejsce Pauliny Cendlerskiej wydana przez Wydawnictwo Filia Mroczna strona
#współpracabarterowa

Cztery osoby zostają zagubione podczas powrotu z zawodów pływackich. Samochód zostaje porzucony w lesie, nawet nie na planowanej trasie powrotu. Po kilku tygodniach znajdują ciała dwójki ...

Rozwiń

Zwiń

Pustać autorstwa Agaty Zamarskiej Wydawnictwa Filia Mroczna Strona
#współpracabarterowa

Ada wraz ze swoim nowym chłopakiem Kamilem jedą do jego rodzinnej miejscowości gdzie poznaje rodzinę i przyjaciół z dzieciństwa. Oni jednak okazują się mniej przyjaźni, niż mogła zakładać. Pewnego dnia wszyscy spotykają się w domku letniskowym jednego z nich, a całe jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Co tam się wydarzyło?

Mógłbym zacząć recenzję słowami - Debiut Roku! Chociaż nie wiem co mnie jeszcze czeka to jestem pewny, że Pustać znajdzie się w zestawieniu ulubionych książek 2024. Dawno też nie miałem sytuacji, by udało mi się przeczytać książkę w jeden dzień, ale od tej wręcz nie mogłem się oderwać i całość wchłonąłem niczym dobry sernik na urodzinach cioci.

Mrok, mrok i jeszcze raz mrok. To uczucie niepokoju oraz emocje które władały mną podczas lektury sprawiają, że nawet kilka dni po zakończeniu nadal mam ciarki na plecach. Książka, która wywołała u mnie namiastkę lęku, co nawet nie udało się Lśnieniu, S. Kinga. Nieoczywista, naszpikowana ciekawymi, ale i dwulicowymi bohaterami powieść, która kwestionuje percepcję czytelnika - nie wiemy co jest prawdą, a co nie, a narracja przyjmuje stanowisko czysto subiektywne. Czy to co widziała bohaterka to prawda? A może przywidzenia? Coś co wytrąciło mnie z tradycyjnego podejścia do przyswajania książek, gdzie narracja opisuje faktyczny stan rzeczy tak w Pustaci jest tylko punktem widzenia. W końcu każdy człowiek przyswaja rzeczywistość przez pryzmat swojego indywidualnego działania mózgu. W powieści p. Zamarskiej wypadło to niezwykle realnie i naturalnie. Coś zwyczajnego, o czym bym całkowicie nie pomyślał sprawiło, że historia nabrała życia i autentyczności.

Zakończenie trochę mnie rozczarowało, ale trudno było wyjaśnić to w jakikolwiek sposób by sprostać nagromadzonemu napięciu i oczekiwaniom. Niemniej jednak całość jest rzetelnie przemyślana i mimo odwróconej chronologii zdarzeń byłem niejednokrotnie zdziwiony dokąd zmierza cała historia zarówno w przeszłości jak i teraźniejszości. Jedynym faktycznym minusem, który mógłbym nadmienić stała się słabo wyjaśniona motywacja głównej osoby skategoryzowanej jako tej "złej". Jej cel wydał się błachy w porównaniu do czynów jakich się podjęła i brakowało wyjaśnienia co doprowadziło ją do takich socjopatycznych zachowań. Ale to tylko szczypta dziegciu w morzu moich zachwytów nad tą powieścią. Bawiłem się wręcz wybitnie i zaczynam coraz lepiej rozumieć dlaczego Thrillerly aż tak kocha ten gatunek. To nie jest książka, która ma nas czegoś nauczyć, czy w jakiś sposób przekazać ważną wartość podprogową. Pustać to po prostu niezwykle dobrze napisana pozycja do czystej rozrywki i to udało jej się spełnić, aż z nawiązką!!! Dlatego ja polecam zdecydowanie! Idealna lektura na spędzenie weekendu podczas wypadu na Mazury. Ja na pewno jej nie zapomnę na długo.

Pustać autorstwa Agaty Zamarskiej Wydawnictwa Filia Mroczna Strona
#współpracabarterowa

Ada wraz ze swoim nowym chłopakiem Kamilem jedą do jego rodzinnej miejscowości gdzie poznaje rodzinę i przyjaciół z dzieciństwa. Oni jednak okazują się mniej przyjaźni, niż mogła zakładać. Pewnego dnia...

Rozwiń

Zwiń

"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej nerwicy natręctw mam pewną obsesyjną obawę o zapomnieniu czegoś ważnego i nawet trudno jest mi sobie wyobrazić jak bym się czuł, gdy nawet mógłbym zapomnieć o najbliższych mi osobach... albo o całym swoim życiu od pewnego momentu. To głęboko poruszająca opowieść o pożegnaniu, ale i o poszukiwaniu siebie oraz samoakceptacji.

Trudno zżyć się z postaciami przez 30 minut czytania, ale osoba autorska świetnie oddała ciężar sytuacji walki z chorobą i powolnej akceptacji rodziny tym stanem. Opieka nad takimi osobami na pewno jest trudna, ale bardzo skłania do refleksji na temat znaczenia naszego istnienia jeśli nawet mogą nam wspomnienia zostać odebrane. Historia zabiera nas przez wiele etapów wypełnionych smutkiem zapomnienia, ale i radości - momentami wręcz dziecięcej radości osoby starszej, która jedynie pamięta swoje życie przez pryzmat dzieciństwa.

To dzieło równie wspaniałe co filmy pixara w których można zarówno płakać ze śmiechu jak i wzruszenia czy smutku. Całościowo zamknięta piękna historia, która otula i wzbogaca nas jako ludzi. Coś co na pewno długo nie wyjdzie mi z głowy mimo krótkiej lektury.

Na szczęście chora na Alzheimera babcia to nie jedyny wątek tej powieści. Znacząco jest tu również nakreślona sytuacja jej wnuczki, która niez była tolerowana i akceptowana w toku swojego życia i przez kolejne elementy podróży stara się to przepracować, nawet mimo kolejnych kłód rzucanych pod nogi.

Komiks słusznie został nagrodzony wieloma nagrodami, jest przyjemny w odbiorze i został przepięknie narysowany. Prostota kreski i uproszczenie wielu elementów np. anatomii ludzkiej nie sprawia, że całość wydaje się mało szczegółowa. Wręcz przeciwnie - nabiera indywidualnego charakteru, podkreślając cały styl wyrazistymi pastelowymi kolorami. To opowieść na raz, która znajdzie swoje miejsce w Waszych sercach, a także porusza problem który nie widnieje w wielu powieściach graficznych. Także polecam!

"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej ...

Rozwiń

Zwiń

Francja. Radość życia autorstwa Cathy Yandell wydana w ramach Serii Podróżniczej przez Wydawnictwo Poznańskie
#współpracabarterowa

Niezwykle zawsze jestem zaszczycony, gdy wydawca zaproponuje mi współpracę zgodną z moim wykształceniem. Dlatego tak chętnie sięgam po literaturę podróżniczą, dzięki której mogę nieco lepiej poznać dane miejsce, a może i coś przemycić do swoich lekcji w szkole. O Francji wiedziałem zaskakująco niewiele, oprócz języka który był dla mnie niezwykle ciężki, z dużą ilością niemych liter, gdzie słowo wypowiedziane wcale mi nie brzmi jak to napisane.

Radość Życia to książka bardzo ciekawa. Autorka pochodzi z Ameryki więc punkt widzenia był nieco inny, ale nadal można dowiedzieć się z książki niezwykle dużo jeśli chodzi o kulturę, sztukę, zwyczaje, stereotypy, jedzenie, edukację i ogólny sposób myślenia Francuzów. To pozycja niezwykle inspirująca i motywująca, po której nawet przejrzałem Spotify pod względem francuskich zespołów (niestety nic mi się nie spodobało szczególnie).

Podróże od zawsze mnie inspirowały a dzięki książce p. Yandell poczułem się jak na objazdowej wycieczce, z której aż kipiało francuską kulturą. Co niepokojące dodatkowo nawet mój umysł stworzył mi w głowie zapach świeżej bagietki, którą zacząłem czuć podczas lektury.

To było moje pierwsze zetknięcie z Serią Podróżniczą Wydawnictwa, ale już teraz jestem pewny, że na pewno nie ostatnie, a mój koszyk wzbogacony został o 4 dodatkowe pozycje z tej serii (na pewno muszę zebrać je wszystkie!). To była kwintesencja tego co szukam w literaturze podrożniczej - bogato ilustrowanej inspiracji wypełnionej magią danego miejsca bez wchodzenia w zbyt konkretne szczegóły (jakie znajduje w innych pozycjach). Dlatego niezwykle dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu za współprace i zapowiadam... będę w Was rzucać tą pozycją, tylko uwaga bo ma twardą oprawę...

Dla ludzi lubiących Francję, lub generalnie podróże pozycja OBOWIĄZKOWA!

Francja. Radość życia autorstwa Cathy Yandell wydana w ramach Serii Podróżniczej przez Wydawnictwo Poznańskie
#współpracabarterowa

Niezwykle zawsze jestem zaszczycony, gdy wydawca zaproponuje mi współpracę zgodną z moim wykształceniem. Dlatego tak chętnie sięgam po literaturę podróżniczą...

Rozwiń

Zwiń